Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Opolu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 1 października 2013 r.

Sąd Rejonowy w Opolu I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący:	SSR Rafał Ratajczak
Protokolant:	st. sekr. sądowy Sylwia Kluczny

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 1 października 2013 r. w O.

sprawy z powództwa H. P.

przeciwko H. G., A. G. i Ż. G.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanych A. G. i Ż. G. solidarnie na rzecz powoda H. P. kwotę 12.583,08 zł (dwanaście tysięcy pięćset osiemdziesiąt trzy złote 08/100) wraz z odsetkami ustawowymi:

⚫

od kwoty 1.573,01 zł od dnia 01.04.2012 r. do dnia zapłaty,

⚫

od kwoty 1.573,01 zł od dnia 01.05.2012 r. do dnia zapłaty

⚫

od kwoty 1.573,01 zł od dnia 01.06.2012 r. do dnia zapłaty

⚫

od kwoty 1.573,01 zł od dnia 01.07.2012 r. do dnia zapłaty

⚫

od kwoty 1.573,01 zł od dnia 01.08.2012 r. do dnia zapłaty

⚫

od kwoty 1.573,01 zł od dnia 01.09.2012 r. do dnia zapłaty

⚫

od kwoty 1.573,01 zł od dnia 01.10.2012 r. do dnia zapłaty

⚫

od kwoty 1.573,01 zł od dnia 01.11.2012 r. do dnia zapłaty;

II.  oddala powództwo w pozostałym zakresie;

III.  zasądza od pozwanych A. G. i Ż. G. solidarnie na rzecz powoda H. P. kwotę 3.047,00 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania, w tym kwotę 2.400,00 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt I C 1922/13

UZASADNIENIE

Powód H. P. wniósł o zasądzenie od pozwanych H. G., A. G. i Ż. G. solidarnie kwoty 12.583,08 zł tytułem odszkodowania za zajmowanie lokalu mieszkalnego bez tytułu prawnego. W uzasadnieniu podał, że po rozwiązaniu umowy najmu lokalu pozwani nadal w nim zamieszkują i dalej nie regulują należności za zamieszkiwanie w nim. Dzieje się tak również pomimo tego, iż wyrokiem z dnia 13.09.2012 r. Sąd Rejonowy w Opolu orzekł ich eksmisję z lokalu. Powód podkreślił, iż pozwani nie dysponują prawem do zamieszkiwania w lokalu od dnia 01.03.2012 r. i od tego czasu winni uiszczać za bezumowne korzystanie z lokalu łącznie po 1.573,01 zł miesięcznie. Powód zaznaczył, iż powództwo dotyczy należności za miesiące od marca do października 2012 r.

W sprzeciwie od nakazu zapłaty pozwani wnieśli o oddalenie powództwa w całości. Przyznali w uzasadnieniu, iż od 01.03.2012 r. nie posiadają tytułu prawnego do lokalu, jednakże powód może domagać się od nich odszkodowania za zajmowanie przez nich lokalu mieszkalnego do dnia wydania wyroku o opróżnienie lokalu, tj. do dnia 13.09.2012 r., albowiem wyrok ten przyznaje pozwanym prawo do lokalu socjalnego i wstrzymuje jego wykonanie do czasu złożenia pozwanym przez Gminę O. oferty zawarcia umowy najmu lokalu socjalnego. W takiej sytuacji powodowi nie należy się od pozwanych odszkodowanie, gdyż zajmowanie przez nich lokalu nie jest związane z brakiem tytułu prawnego do korzystania zeń. Podnieśli również, iż zaległości powstały na skutek ich trudnej sytuacji materialnej. Zarzucili wreszcie, ze pozwany H. G. od szeregu lat nie mieszka w lokalu z którego, a zatem nie może odpowiadać za roszczenia zgłoszone przez powoda.

W piśmie z dnia 01.10.2013 r. pełnomocnik powoda rozszerzył powództwo wnosząc o zasądzenie od żądanej kwoty również odsetek ustawowych od należności głównej od kwot po 1.573,01 zł liczonych co miesiąc, od 01 kwietnia do 01 listopada 2012 r.

Na rozprawie w dniu 01.10.2013 r. pełnomocnik powoda podtrzymał powództwo podkreślając, iż do momentu uprawomocnienia się wyroku eksmisyjnego pozwani winni uiszczać odszkodowanie na jego rzecz. Podkreślił, że wysokość odszkodowania została ustalona w oparciu o średnie stawki rynkowe na którą to okoliczność przedłożono stosowne wydruki.

Z kolei pozwani, podtrzymując swoje stanowisko, oświadczyli że nie unikają obowiązku zapłaty powodowi należnych sum zaznaczając jedynie iż nie mają z czego zapłacić. Podnieśli, iż nie wiedzą dlaczego za to co oni zrobili odpowiadać ma H. G..

Sąd poczynił następujące ustalenia faktyczne:

Od 03.04.2008 r. H. P. jest właścicielem lokalu mieszkalnego położonego w O., przy ul. (...). W lokalu tym zamieszkiwali wówczas H. G., A. G., Ż. G. i K. G., w oparciu o umowę najmu lokalu z dnia 01.02.1995 r.

Dowód:

⚫

odpis z księgi wieczystej Kw nr (...), k.14 – 19 akt;

⚫

umowa sprzedaży z dnia 03.04.2008 r., k. 20 – 23 akt;

⚫

zaświadczenie o zameldowaniu, k. 24 akt;

⚫

umowa najmu z dnia 01.02.1995 r., k. 33 – 38 akt.

W 2008 r. H. G. wyprowadził się z O. i zamieszkał w miejscowości G., Gmina M., powiat (...).

W skierowanym do H. G. piśmie z dnia 20.04.2009 r. H. P. oświadczył, iż rozwiązuje z nim umowę najmu lokalu mieszkalnego położonego w O., przy ul. (...) z uwagi na fakt, iż nie zamieszkuje on w tymże lokalu, który używany jest przez jego syna, na co H. P. nie wyraził zgody.

W późniejszym okresie H. G. przebywał czasowo w lokalu przy ul. (...), a to w związku z leczeniem któremu poddawał się w O.. Nie wymeldowywał się on z O. również z obawy przed niemożnością kontynuowania leczenia w O..

Dowód:

⚫

pismo powoda z dnia 20.04.2009 r., k. 81 akt;

⚫

umowa dostawy energii, k. 111 – 114 akt;

⚫

dowody wpłat należności za prąd oraz wodę, k. 115 – 124 akt;

⚫

zeznania powoda H. P., k. 147 – 148 akt;

⚫

zeznania pozwanego H. G., k. 148 akt.

Pismem z dnia 09.01.2012 r. H. P. wypowiedział stosunek najmu lokalu położonego w O. przy ul. (...) z zachowaniem jednomiesięcznego okresu wypowiedzenia. W uzasadnieniu pisma wskazał, iż następuje ono z mocy art. 11 ust. 2 ustawy z dnia 21.06.2001 o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy oraz zmianie Kodeksu cywilnego z powodu zaległości w uiszczaniu opłat za lokal od stycznia 2011 r., i to pomimo wezwania do zapłaty zaległych należności pod rygorem wypowiedzenia umowy najmu.

W skierowanym do H. G., A. G. i Ż. G. piśmie z dnia 19.03.2012 r. H. P. wskazał, iż wobec ustania stosunku najmu lokalu zajmują go oni bez tytułu prawnego. Wezwał ich jednocześnie do uiszczania od 01.03.2012 r. comiesięcznych należności w kwocie łącznie 1.573,01 zł tytułem odszkodowania za bezumowne korzystanie z lokalu.

Dowód:

⚫

wypowiedzenie umowy najmu z dnia 09.01.2012 r., k. 50 akt;

⚫

pismo powoda z dnia 19.03.2012 r. wraz z dowodem doręczenia, k. 54 – 56 akt.

Wyrokiem z dnia 13.09.2012 r., sygn. akt I C 1831/12, Sąd Rejonowy w Opolu nakazał H. G., A. G., Ż. G. i K. G. aby opróżnili lokal mieszkalny położony w O. przy ul. (...) ustalając jednocześnie, iż wszystkim im przysługuje prawo do lokalu socjalnego. Wstrzymał przy tym wykonanie wyroku do czasu złożenia pozwanym przez Gminę O. oferty zawarcia umowy najmu lokalu socjalnego.

Dowód:

⚫

kopia wyroku SR w Opolu z dnia 13.09.2012 r., k. 12 akt.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo należało uwzględnić w całości w zakresie w jakim dotyczyło A. G. i Ż. G..

Dokonując ustaleń w zakresie stanu faktycznego sąd oparł się na przeprowadzonych dowodach, w tym w szczególności dowodach z dokumentów skonfrontowanych z zeznaniami stron. Ponadto część okoliczności faktycznych została przez pozwanych przyznana, jak choćby fakt rozwiązania umowy najmu lokalu przed dniem 01.03.2012 r.

Odnosząc się do meritum sprawy wskazać należy, iż powództwo znajdowało podstawę w przepisie art. 18 ust. 1 i 2 ustawy o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego. Wprawdzie zgodnie art. 18 ust. 3 ustawy osoby uprawnione do lokalu zamiennego albo socjalnego, jeżeli sąd orzekł o wstrzymaniu wykonania opróżnienia lokalu do czasu dostarczenia im takiego lokalu, opłacają odszkodowanie w wysokości czynszu albo innych opłat za używanie lokalu, jakie byłyby obowiązane opłacać, gdyby stosunek prawny nie wygasł. Jednakże wskazać należy, iż osoby takie, korzystające z lokalu bez podstawy prawnej, w okresie przed uprawomocnieniem się wyroku eksmisyjnego, opłacają odszkodowanie według zasad określonych w art. 18 ust. 1 i 2 ustawy, czyli w wysokości czynszu najmu, jaki właściciel mógłby otrzymać z tytułu najmu lokalu na wolnym rynku (por. uchwała Sądu Najwyższego z dnia 06.12.2012 r., III CZP 72/12). Słusznie zatem powód żądał od pozwanych A. G. i Ż. G. należności w kwocie odpowiadającej sumom jakich mógłby się spodziewać z tytułu najmu lokalu na wolnym rynku za okres od marca 2012 r. do października 2012 r., biorąc pod uwagę datę uprawomocnienia się wyroku eksmisyjnego. Dopiero za następny okres pozwani obowiązani są uiszczać za zajmowanie lokalu należność obliczoną wedle art. 18 ust. 3 ustawy.

Wypada w tym miejscu zaznaczyć, iż pozwani nie kwestionowali wysokości żądanej przez powoda kwoty, zaś powód uzasadniając taką właśnie wysokość odszkodowania przedłożył wydruki ofert najmu lokali podobnych oraz pismo wspólnoty określające wysokość opłat związanych z lokalem za 2012 rok.

Mając na uwadze twierdzenia pozwanych i dowody przeprowadzone w sprawie sąd uznał również, że brak jest podstaw do zastosowania w niniejszej sprawie 320 k.p.c., a to wobec niewykazania przesłanek które uzasadniałyby zastosowanie tego przepisu.

Sąd uznał natomiast, że brak jest podstaw do uznania, aby w okresie objętym pozwem, tj. od marca do października 2012 r., pozwany H. G. zamieszkiwał w przedmiotowym lokalu, tj. przebywał tam stale, z zamiarem stałego pobytu, aby miał tam swoje centrum życiowe, co uzasadniałoby obciążenie również jego obowiązkiem zapłaty odszkodowania na rzecz powoda jako właściciela lokalu. W tym zatem zakresie sąd powództwo oddalił.

Rozstrzygnięcie o kosztach uzasadnia przepis art. 98 § 1 k.p.c.