Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Opolu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 7 listopada 2012 r.

Sąd Rejonowy w Opolu V Wydział Gospodarczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Daria Kowalczyk

Protokolant: Dorota Matysiak

po rozpoznaniu w dniu 7 listopada 2012 r. w Opolu

na rozprawie

sprawy z powództwa P. F.

przeciwko (...) Spółka Akcyjna w Ł.

o zapłatę

I. zasądza od pozwanego (...) Spółka Akcyjna w Ł. na rzecz powoda P. F. kwotę 22 000,00 zł (dwadzieścia dwa tysiące złotych 00/100) wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 5.01.2012r. do dnia zapłaty,

II. w pozostałym zakresie powództwo oddala,

III. zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 2 841,95 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt V GC 644/12

UZASADNIENIE

Powód P. F. wystąpił przeciwko pozwanemu (...) S.A. w Ł. o zapłatę kwoty 27.060 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 05.01.2012 r. do dnia zapłaty oraz kosztami postępowania według norm przepisanych, tytułem odszkodowania za szkodę w mieniu.

W uzasadnieniu zgłoszonego żądania powód podniósł, że strony łączyła umowa ubezpieczenia mienia przedsiębiorstwa, obejmująca ochronę trzech urządzeń elektrowni wiatrowych wraz ze stacją transformatorową, z tytułu kradzieży z włamaniem i rabunkiem.

W nocy z 2 na 3 grudnia 2011 r. w miejscowości M. doszło do kradzieży z włamaniem do elektrowni wiatrowej. Sprawcy przecięli skobel, na którym zawieszona była kłódka zabezpieczająca drzwi wejściowe do elektrowni, a następnie zerwali drugą kłódkę znajdującą się w kracie, stanowiącej dodatkowe zabezpieczenie i dokonali kradzieży 66 metrów kabla czterożyłowego oraz 33 metrów kabla trzyżyłowego o łącznej wartości 27.060 zł. W odpowiedzi na zgłoszoną przez powoda w dniu 05.12.2011 r. szkodę, strona pozwana odmówiła zapłaty odszkodowania co do zasady, uznając, że brak jest podstaw do przyjęcia odpowiedzialności ubezpieczyciela za zaistniałą szkodę, powołując się na postanowienie zawarte w § 31 ust. 2 Ogólnych Warunków Ubezpieczenia Mienia Przedsiębiorstw. Jako podstawę odmowy wypłaty odszkodowania ubezpieczyciel wskazał nieprawidłowy stan zabezpieczenia drzwi zewnętrznych do elektrowni wiatrowej. W ocenie powoda, ubezpieczyciel dokonał błędnej oceny stanu faktycznego przyjmując, że wejście do elektrowni było zabezpieczone jedną kłódką. Faktycznie wejście do elektrowni było zabezpieczone przez podwójne drzwi z dwiema stalowymi kłódkami zawieszonymi na oddzielnych skoblach, odpornymi na sforsowanie, z których jedna posiadała zwiększoną odporność na próbę zerwania oraz przecięcia, poświadczoną certyfikatem. Policja po przeprowadzeniu dochodzenia ustaliła, że sprawcy bezskutecznie usiłowali przeciąć kłódkę zabezpieczającą pierwsze drzwi wejściowe, czego dowód stanowi znaleziona na miejscu zdarzenia kłódka ze śladami prób jej przecięcia. Sprawcy przecięli jedynie skobel, na którym zawieszona była ta kłódka. Druga kłódka natomiast została zerwana przez sprawców. Oznacza to, zdaniem powoda, że wejście do elektrowni zabezpieczone było w sposób prawidłowy i odpowiadający warunkom określonym w Ogólnych Warunkach Ubezpieczenia Mienia Przedsiębiorstw.

W odpowiedzi na pozew strona pozwana wniosła o oddalenie powództwa i zasądzenie na jej rzecz kosztów procesu, podnosząc, że stan zabezpieczenia wejścia do elektrowni wiatrowej, w której wyrządzona została szkoda, był nienależyty i nie odpowiadał wymogom określonym w § 31 ust. 2 Ogólnych Warunków Ubezpieczenia Mienia Przedsiębiorstw, a co najmniej okoliczności tych powód nie udowodnił. Powód nie wykazał bowiem, że drzwi zewnętrzne do elektrowni wiatrowej były zabezpieczone przez dwie różne kłódki wielozastawkowe oraz że jedna z tych kłódek była o zwiększonej odporności na sforsowanie, co wymaga potwierdzenia stosownym dokumentem.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

P. F., prowadzący działalność gospodarczą pod firmą (...) w K. zawarł z (...) S.A. w Ł. w dniu 14.07.2011 r. umowę ubezpieczenia mienia przedsiębiorstwa, obejmującą ochronę trzech urządzeń elektrowni wiatrowych wraz ze stacją transformatorową, znajdujących się w miejscowości M., w tym z tytułu ryzyka kradzieży z włamaniem i rabunku, wraz z klauzulą dodatkową ubezpieczenia ryzyka wandalizmu. Umowa zawarta została na okres od dnia 17.07.2011 r. do dnia 16.07.2012 r. i stanowiła kontynuację umowy zawartej na poprzedni roczny okres. W imieniu ubezpieczyciela umowę zawierała M. R.. Przed zawarciem pierwszej umowy ubezpieczeniowej o wskazanym przedmiocie, M. R. dokonała oględzin stanu zabezpieczenia drzwi wejściowych do elektrowni wiatrowej, będącej przedmiotem umowy i uznała go za odpowiadający warunkom określonym przez ubezpieczyciela, co zostało odnotowane we wniosku o zawarcie umowy. Decyzja dotycząca oceny stanu zabezpieczenia mienia podlegającego ubezpieczeniu podjęta przez agenta ubezpieczeniowego w imieniu (...) S.A. w Ł. nie wymaga zatwierdzenia przez zakład ubezpieczeń.

Zgodnie z § 31 ust. 2 Ogólnych Warunków Ubezpieczenia Mienia Przedsiębiorstw, o treści obowiązującej w dacie zawarcia przedmiotowej umowy, lokal lub budynek, w którym znajduje się ubezpieczone mienie uważa się za należycie zabezpieczony, jeżeli spełnione są łącznie co najmniej następujące warunki z zastrzeżeniem ust. 6:

1)  znajduje się w budynku o trwałej konstrukcji, którego dachy, ściany, stropy oraz podłogi wykonane są z materiałów i według technologii właściwej dla obiektów handlowych, biurowych, usługowych lub produkcyjnych – stosownie do charakteru prowadzonej działalności i rodzaju ubezpieczonego mienia;

2)  zabezpieczenie drzwi zewnętrznych oraz sposób osadzenia ościeżnic i drzwi, instalacji, okuć i zamków stanowi przeszkodę, której sforsowanie nie jest możliwe bez użycia siły lub narzędzi;

3)  wszystkie drzwi zewnętrzne prowadzące do lokalu są w należytym stanie technicznym oraz są zamknięte na co najmniej jeden ze sposobów:

a)  dwa różne zamki wielozastawkowe,

b)  dwie różne kłódki wielozastawkowe zawieszone na oddzielnych skoblach, przy czym jedno z zamknięć jest o zwiększonej odporności na sforsowanie potwierdzone atestem/certyfikatem, świadectwem kwalifikacji jakości lub innym dokumentem wydanym przez upoważnioną jednostkę (…).

Dowód: - wydruk z (...) powoda – k. 23;

- odpis z KRS i pozwanego – k. 31-41;

- polisa nr (...)- (...) z dnia 14.07.2011 r. – k. 83;

- Ogólne Warunki Ubezpieczenia Mienia Przedsiębiorstw – k. 88-95;

- zeznania świadka M. R. – k. 111-113.

Stan zabezpieczenia elektrowni wiatrowej odpowiadał warunkom określonym w § 31 ust. 2 OWU. Wejście do elektrowni było zabezpieczone przez podwójne drzwi z dwiema stalowymi kłódkami zawieszonymi na oddzielnych skoblach, odpornymi na sforsowanie, z których jedna posiadała zwiększoną odporność na próbę zerwania oraz przecięcia, poświadczoną certyfikatem zgodności nr (...) ( (...)), klasa zabezpieczenia 4, typu G., określającym prawo posługiwania się certyfikatem w okresie od dnia 29.06.2009 r. do dnia 28.06.2012 r. Druga kłódka, zamykająca kratę znajdującą się w odległości około 5 cm za drzwiami wejściowymi, była kłódką stalową, typu ALFA. Drzwi wejściowe do elektrowni wiatrowej nie posiadają otworów i stanowią jedyne możliwe wejście do elektrowni. Elektrownia wiatrowa nie posiada okien.

W nocy z 2 na 3 grudnia 2011 r. w miejscowości M. doszło do kradzieży z włamaniem do elektrowni wiatrowej, objętej ubezpieczeniem na podstawie polisy z dnia 14.07.2011 r. Sprawcy przecięli skobel stalowy o grubości ok. 10 mm, na którym zawieszona była kłódka zabezpieczająca drzwi wejściowe do elektrowni, a następnie zerwali drugą kłódkę znajdującą się w kracie, stanowiącej dodatkowe zabezpieczenie, zamykającej wejście do elektrowni. Sprawca dokonał kradzieży kabli zasilających elektrownię. Przecięty skobel wraz z kłódką, na której widoczne były ślady próby przecięcia, sprawca pozostawił na miejscu zdarzenia.

W dniu 05.12.2011 r. szkoda została zgłoszona ubezpieczycielowi (...) S.A. w Ł..

Dowód: - zgłoszenie szkody majątkowej – k. 15-16 oraz k. 20 akt szkody;

- dokumentacja zdjęciowa – k. 21-30 akt szkody;

- zeznania świadka J. F. – k. 71-72;

- zeznania świadka M. R. – k. 111-112;

- certyfikat zgodności – k. 51;

Postanowieniem z dnia 27.12.2011 r. Komisariat Policji w K. umorzył dochodzenie w sprawie kradzieży z włamaniem do elektrowni wiatrowej w miejscowości M. na szkodę P. F., wobec niewykrycia sprawcy przestępstwa. W toku podjętych w tym postępowaniu czynności procesowych ustalono, że sprawca najpierw usiłował przeciąć kłódkę zabezpieczającą drzwi wejściowe, jednak bezskutecznie, o czym świadczy ujawniona na miejscu zdarzenia kłódka nosząca ślady cięcia. Sprawca przeciął więc skobel zabezpieczający drzwi wejściowe, na którym zawieszona była kłódka, a następnie zerwał kłódkę w kracie stanowiącej dodatkowe zabezpieczenie i dostał się do wnętrza elektrowni. dowód stanowi znaleziona na miejscu zdarzenia kłódka ze śladami prób jej przecięcia.

Sprawca dokonał kradzieży przewodu (...) – F 4 x 50-90 mb, przewodu (...) – F 4 x 1,5 45 mb, kabla JZ-500 7G 0,5 H. 45 mb, kabla JZ-500 27 x 1,5 (...) 45 mb o łącznej wartości 27.060 zł wraz z podatkiem VAT.

P. F. jest płatnikiem podatku VAT. Łączna wartość szkody wyniosła 22.000 zł netto. (...) Bank S.A. w W. wyraził zgodę na wypłatę odszkodowania przez ubezpieczyciela w związku z cesją praw z polisy (...)- (...) w szacunkowej wysokości 22.000 zł bezpośrednio poszkodowanemu P. F..

Dowód: - pismo Komisariatu Policji w K. z dnia 07.03.2012 r. – k. 11;

- postanowienie KP w K. z dnia 27.12.2011 r o umorzeniu dochodzenia w sprawie (...)890/11 – k. 12; - dokumentacja zdjęciowa – k. 21-30 w aktach szkody;

- faktura VAT nr (...) z dnia 27.12.2011 r. oraz specyfikacja do tej faktury – k. 86-87;

- pismo (...) Bank S.A. w W. z dnia 24.02.2012 r. – k. 7 w aktach szkody.

(...) S.A. w Ł. odmówiło wypłaty odszkodowania, w uzasadnieniu decyzji podając, że w toku postępowania likwidacyjnego ustalono, że stan zabezpieczenia elektrowni wiatrowej nie odpowiadał warunkom określonym w § 31 ust. 2 OWU, gdyż drzwi zewnętrzne zabezpieczone były jedną kłódką. P. F. złożył odwołanie od tej decyzji do Centrum Likwidacji S. Majątkowych w K., które nie zostało uwzględnione.

Dowód: - decyzja o odmowie wypłaty odszkodowania z dnia 29.02.2012 r. – k. 6 akt szkody

- odwołanie od decyzji z dnia 21.03.2012 r. – k. 2-4 akt szkody;

- pismo pozwanego do powoda z dnia 19.04.2012 r. – k. 1 akt szkody.

Umowa ubezpieczenia mienia zawarta pomiędzy stronami jest kontynuowana w kolejnym okresie ubezpieczenia, na podstawie zabezpieczeń mienia w postaci drzwi wejściowych z kłódką antywłamaniową typu G. i drugimi drzwiami z kraty obitej blachą stalową z zamkiem antywłamaniowym atestowanym typu ALFA oraz dodatkowo zainstalowanym systemem alarmowym między pierwszymi i drugimi drzwiami i objęciem obiektu systemu monitoringu. W imieniu ubezpieczyciela umowę zawierała M. R..

(okoliczność bezsporna)

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługuje na częściowe uwzględnienie.

Zgodnie z treścią przepisu art. 805 k.c., przez umowę ubezpieczenia ubezpieczyciel zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, spełnić określone świadczenie w ramach zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczyciel zobowiązuje się zapłacić składkę. Stosownie natomiast do treści art. 824 § 1 k.c., jeżeli nie umówiono się inaczej suma ubezpieczenia ustalona w umowie stanowi górną granicę odpowiedzialności ubezpieczyciela.

W przedmiotowej sprawie, przytoczone przez powoda okoliczności, uzasadniające żądanie pozwu, znajdują potwierdzenie w dowodach z dokumentów przedłożonych przez powoda, a także znajdujących się w aktach szkody, jak również w zeznaniach świadków J. F. i M. R., które są spójne, wzajemnie ze sobą korespondują i nie budzą żadnych wątpliwości Sądu co do ich wiarygodności.

Poza przedmiotem sporu pozostaje treść zawartej przez strony umowy ubezpieczenia, będącej kontynuacją umowy o tej samej treści zawartej na poprzedni roczny okres, jak również treść Ogólnych Warunków Ubezpieczenia Mienia Przedsiębiorstw, obowiązująca w dacie zawarcia umowy ubezpieczenia. Strona pozwana nie kwestionowała w niniejszym procesie, że łącząca strony umowa ubezpieczenia obejmowała ubezpieczenie od ryzyka kradzieży z włamaniem i że zdarzenie właśnie o takim charakterze stanowiło przyczynę szkody wyrządzonej powodowi.

Spór w niniejszej sprawie koncentrował się natomiast na odmiennie dokonywanej przez strony interpretacji postanowień § 31 ust. 2 OWU i ustaleniach dotyczących faktycznego stanu zabezpieczenia mienia powoda w dacie wyrządzenia szkody.

W ocenie Sądu, ubezpieczyciel dokonał błędnej oceny stanu faktycznego przyjmując, że wejście do elektrowni było zabezpieczone jedną kłódką. Twierdzenia tego strona pozwana nie poparła żadnym dowodem i pozostaje ono w sprzeczności z wiarygodnymi zeznaniami świadków przesłuchanych w niniejszej sprawie oraz ustaleniami poczynionymi na miejscu zdarzenia przez funkcjonariuszy Policji. W toku dochodzenia ustalono bowiem, że sprawca bezskutecznie usiłował przeciąć kłódkę zabezpieczającą pierwsze drzwi wejściowe, czego dowód stanowi znaleziona na miejscu zdarzenia kłódka ze śladami prób jej przecięcia. Jak wynika z poczynionych w toku dochodzenia ustaleń, sprawca przeciął jedynie skobel, na którym zawieszona była ta kłódka, co widoczne jest na jednym ze zdjęć wykonanych również w toku postępowania likwidacyjnego szkody (k. 25 akt szkody). Druga kłódka natomiast, która zamocowana była do kraty znajdującej się za drzwiami wejściowymi i dodatkowo zabezpieczała wejście do elektrowni, została zerwana przez sprawców. Taki obraz stanu zabezpieczenia mienia, które uległo szkodzie, wynika również z zeznań świadków M. R., która w imieniu strony pozwanej zawierała umowę, oraz J. F., reprezentującego powoda przy zawarciu umowy ubezpieczenia. Świadkowie ci zgodnie zeznali, że wejście do elektrowni było zabezpieczone przez drzwi wejściowe ze stalową kłódką, posiadającą zwiększoną odporność na próbę zerwania oraz przecięcia, poświadczoną certyfikatem zgodności, zawieszoną na skoblu o grubości około 10 mm, za którymi znajdowało się dodatkowe zabezpieczenie w postaci kraty o co najmniej takiej samej wysokości co drzwi wejściowe, zamykanej na drugą stalową kłódkę. Należy również zauważyć, że drzwi wejściowe do elektrowni wiatrowej nie posiadają otworów i stanowią jedyne możliwe wejście do elektrowni, nie posiadającej okien. Kłódka typu G., zabezpieczająca pierwsze drzwi wejściowe, posiadała stosowny certyfikat zgodności, którego kopię powód przedstawił w niniejszym postępowaniu.

W ocenie Sądu, zabezpieczenie opisane przez świadków należy zakwalifikować jako odpowiadające wymogom określonym w § 31 ust. 2 Ogólnych Warunków Ubezpieczenia Mienia Przedsiębiorstw. Bezsprzecznie spełnione zostały warunki określone w treści cytowanego powyżej § 31 ust. 2 pkt 1) i 2) OWU, a poczynione w sprawie ustalenia prowadzą do przekonania, że spełnione zostały również warunki określone w pkt 3) § 31 ust. 2, gdyż wszystkie drzwi zewnętrzne prowadzące do elektrowni wiatrowej znajdowały się w należytym stanie technicznym i były zamknięte na dwie różne kłódki wielozastawkowe zawieszone na oddzielnych skoblach, przy czym jedno z zamknięć posiadało zwiększoną odporność na sforsowanie potwierdzoną stosownym certyfikatem wydanym przez upoważnioną jednostkę.

Podkreślenia wymaga również fakt, że przed zawarciem z powodem pierwszej umowy ubezpieczenia dotyczącej przedmiotowej elektrowni wiatrowej, M. R. dokonała oględzin stanu zabezpieczenia drzwi wejściowych do elektrowni wiatrowej i uznała go za odpowiadający warunkom określonym przez ubezpieczyciela, co zostało odnotowane we wniosku o zawarcie umowy. Strona pozwana nie kwestionowała wówczas w żaden sposób zastosowanego przez powoda zabezpieczenia mienia, nie żądano ustanowienia jakichś dodatkowych zabezpieczeń, a umowa ubezpieczenia na tych samych warunkach i w oparciu o te same zabezpieczenia kontynuowana była w okresie, w którym wystąpiła szkoda. Bezspornym w sprawie było również ustalenie, że decyzja dotycząca oceny stanu zabezpieczenia mienia podlegającego ubezpieczeniu podjęta przez agenta ubezpieczeniowego w imieniu (...) S.A. w Ł. nie wymaga zatwierdzenia przez zakład ubezpieczeń, agent ubezpieczeniowy posiada w tym zakresie samodzielne uprawnienia. Strona pozwana, pomimo tego, że znajdowała się w posiadaniu całej dokumentacji dotyczącej zawarcia umowy, w tym również określającej sposób zabezpieczenia mienia przed kradzieżą, przed datą przedmiotowego zdarzenia nie podnosiła zarzutu nieprawidłowego stanu zabezpieczenia wejścia do elektrowni wiatrowej.

Zaznaczyć również należy, że wiarygodności zeznań świadka M. R. nie umniejsza fakt zakwestionowania przez pełnomocnika strony pozwanej na rozprawie w dniu 07.11.2012 r. kompetencji M. R. do zawarcia przedmiotowej umowy ubezpieczenia z powodem. W trakcie zeznań składanych przez M. R., pełnomocnik strony pozwanej zarzucił temu świadkowi przekroczenie udzielonego jej uprawnienia do zawarcia umowy z powodem, z uwagi na samodzielną i wykraczającą poza zakres kompetencji określony w umowie agencyjnej interpretację Ogólnych Warunków Ubezpieczenia Mienia Przedsiębiorstw, w szczególności w zakresie § 31 ust. 2 OWU. Strona pozwana jednakże w żaden sposób nie udowodniła tego twierdzenia, a ponadto nie ma ono znaczenia dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy, gdyż występując z tym twierdzeniem, jednocześnie pełnomocnik strony pozwanej oświadczył, że nie podważa skuteczności zawartej z powodem umowy ubezpieczenia. Przedłożona na tej rozprawie przez stronę pozwaną kopia umowy agencyjnej z dnia 08.09.2008 r. nie tylko nie spełnia podstawowych wymogów uznania jej za dowód w sprawie, jako kopia dokumentu nie poświadczona za zgodność z oryginałem, ale również wniosek dowodowy w tym zakresie należy uznać za spóźniony, stosownie do treści przepisu art. 479 ¹⁴ § 2 k.p.c., znajdującego zastosowanie co stanu prawnego rozstrzyganej sprawy. Ponadto należy zauważyć, że strona pozwana nie kwestionowała uprawnień M. R. ani przed wszczęciem niniejszego postępowania, ani na żadnym etapie procesu, mimo iż miała taką możliwość, znając treść wniosku powoda o powołanie tego świadka, a twierdzenie strony pozwanej w tym zakresie, w ocenie Sądu, przytaczane jest wyłącznie na potrzeby niniejszego postępowania. Sąd miał także na uwadze nie kwestionowany przez stronę pozwaną fakt, że M. R. w dalszym ciągu jest upoważniona do pośredniczenia w zawieraniu umów ubezpieczenia w imieniu (...) S.A. w Ł., o czym świadczy choćby umowa zawarta z powodem na kolejny okres ubezpieczenia. Biorąc pod uwagę poczynione w sprawie ustalenia faktyczne należy ponadto stwierdzić, że M. R. nie naruszyła w żaden sposób postanowień umowy agencyjnej i nie przekroczyła przyznanych jej na mocy tej umowy uprawnień. M. R. uprawniona była do samodzielnego zawierania umów z klientami w imieniu (...) S.A. w Ł. i posiadała kompetencję do oceny we własnym zakresie, czy ubezpieczane mienie spełnia wymogi zabezpieczenia określone w postanowieniach OWU. Jak zeznała świadek, zawierane przez nią umowy ubezpieczenia nie musiały być zatwierdzane przez stronę pozwaną przed ich podpisaniem z klientem. Natomiast analiza materiału dowodowego zgromadzonego w niniejszej sprawie prowadzi do przekonania, że interpretacja przez M. R. stanu zabezpieczenia przedmiotowej elektrowni wiatrowej, jako odpowiadającego postanowieniom OWU w tym zakresie, była jak najbardziej prawidłowa. Podnoszony przez stronę pozwaną zarzut dotyczący przekroczenia kompetencji M. R. należy zatem uznać za całkowicie bezpodstawny, nie udowodniony i stanowiący jedynie próbę umniejszenia roli tego świadka w przedmiotowym procesie. Należy jeszcze raz podkreślić, że podnosząc ten zarzut na rozprawie strona pozwana przyznała, że nie kwestionuje samego faktu skutecznego zawarcia umowy ubezpieczenia z powodem, w związku z czym zarzut ten, jak i zgłoszony wniosek dowodowy z umowy agencyjnej, nie mają znaczenia dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy.

Zaznaczyć ponadto należy, że wbrew twierdzeniu strony pozwanej, faktura VAT nr (...) z dnia 27.12.2011 r., dokumentująca wysokość poniesionych przez powoda kosztów związanych z usunięciem szkody, nie jest dowodem spóźnionym, gdyż jedynie omyłkowo nie została załączona do pozwu, co wynika z treści pozwu, w którym właściwą fakturę powołano jako załącznik do umowy, a jedynie omyłkowo do pozwu dołączono inną fakturę, nie związaną z niniejszym postępowaniem.

Uznając żądanie powoda w znacznej części za zasadne, Sąd zasądził na jego rzecz tytułem odszkodowania kwotę 22.000 zł, odpowiadającą wysokości poniesionej przez powoda szkody, jednak pomniejszonej o naliczony od tej kwoty podatek od towarów i usług. Kwota 22.000 zł odpowiada wartości szkody wykazanej przez powoda na podstawie faktury VAT nr (...) z dnia 27.12.2011 r., specyfikacji do tej faktury, jak również znajduje potwierdzenie w ustaleniach poczynionych w toku dochodzenia. Zasądzona kwota mieści się również w sumie ubezpieczenia określonej w przedmiotowej umowie. Jak wynika z pisma z dnia 24.02.2012 r. skierowanego do (...) S.A. w Ł. (k. 7 akt szkody), (...) Bank S.A. w W. dokonał cesji wierzytelności w tej kwocie na rzecz P. F.. Nie było więc prawnych przeszkód do wypłaty odszkodowania bezpośrednio na rzecz powoda.

Sąd oddalił natomiast dalej idące żądanie pozwu, tj. w zakresie kwoty 5.060 zł, przypadającej tytułem podatku od towarów i usług od kwoty 22.000 zł. Okolicznością bezsporną w sprawie był bowiem fakt, że powód jest płatnikiem podatku VAT, w związku z czym, zgodnie z utrwalonym stanowiskiem judykatury, wypłata odszkodowania na jego rzecz powinna nastąpić w kwocie netto.

Zgodnie z żądaniem pozwu, od należności głównej Sąd zasądził odsetki ustawowe od dnia 05.01.2012 r. do dnia zapłaty, mając na uwadze, że roszczenie powoda w tej dacie było już wymagalne. Zgodnie bowiem z treścią przepisu art. 817 § 1 k.c., jak również stosownie do treści postanowienia § 26 ust. 2 Ogólnych Warunków Ubezpieczenia Mienia Przedsiębiorstw, ubezpieczyciel zobowiązany był spełnić świadczenie w terminie 30 dni, licząc od daty otrzymania zawiadomienia o wypadku, które dokonane zostało w dniu 05.12.2011 r. Strona pozwana nie wykazała natomiast, by w przedmiotowej sprawie zachodziły okoliczności uzasadniające zastosowanie przepisu art. 817 § 2 k.c.

Orzeczenie w przedmiocie kosztów procesu uzasadnia treść art. 100 zd. 1 k.p.c., zgodnie z którym Sąd stosunkowo rozdzielił koszty procesu pomiędzy stronami.

Mając powyższe na uwadze, należało orzec, jak w sentencji.

Zarządzenie:

1. odnotować w Rep.

2. odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi strony pozwanej

3. kal. 14 dni

O., dnia 21.11.2012 r.