Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Opolu

WYROK

I WYROK ZAOCZNY W STOSUNKU DO D. P. (1)

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

O., 26 września 2019 r.

Sąd Rejonowy w Opolu I Wydział Cywilny w składzie następującym:

Przewodniczący:	Sędzia Marcelina Mietelska
Protokolant:	Karina Grzesik

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 września 2019 r. w O.

sprawy z powództwa D. M. (M.)

przeciwko Gminie O., D. P. (2)

o ustalenie

1.  Ustala, że między pozwaną D. P. (2) a Gminą O. nie istnieje stosunek najmu lokalu mieszkalnego położonego w O. przy ul. (...),

2.  zasądza od pozwanych D. P. (1) i Gminy O. na rzecz Skarbu Państwa Sądu Rejonowego w Opolu kwotę 57,00 (pięćdziesiąt siedem i 00/100) zł tytułem opłaty od pozwu, od której powód był zwolniony,

3.  wyrokowi w zakresie dotyczącym pozwanej D. P. (1) nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.

UZASADNIENIE

Do tutejszego sądu w dniu 25.09.2018 r. został zlożony przez D. M. pozew przeciwko D. P. (2) i Gminie O. o ustalenie nieistnienia stosunku najmu: mianowicie, że pozwana D. P. (2) nie jest najemcą lokalu mieszkalnego położonego w O. przy ul. (...).

Pozwana D. P. (2) nie zajeła stanowiska w sprawie, nie zlożyła odpowiedzi na pozew i – mimo dwukrotnego wezwania jej elem złożenia zeznań (weswanie do sądu odebrała osobiście) – nie stawiła się na rozparwie.

Pozwana Gmina O. w odpowiedzi na pozew wniosła o oddalenie powództwa i pozostała przy tym stanowisku do końca trwania postępowania. Swoje stanowiko uzasadniła m. in. niewykazaniem przez powoda interesu parwnego w ustaleniu nieistnienia stosunku najmu, a także niewykazaniem opuszczenia przez pozwaną D. P. (2) spornego lokalu.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powód D. M. i pozwana D. P. (2) pozostawali w związku konkubenckim. W trakcie jego trwania, w dniu 18.03.2015 r. podpisali z Gminą O. umowę najmu loklau mieszkalnego położonego w O. przy ul. (...), który w dniu 23.05.2013 r. otrzymali do remontu na własny koszt.

Dowód: umowa najmu lokalu mieszkalnego k. 6-9; umowa nr (...) z załącznikiem k. 10-13

Para ma troje małoletnich dzieci w wieku 10, 8 i 3 lata. D. P. (2) w dniu 18.11.2017 r. opuściła rodzinę. Wyszła w tym dniu z domu “na imprezę” i więcej nie wróciła. Wstępowała następnie w związki z innymi mężczyznami. Przez długi okres czasu powód nie wiedział gdzie ona przebywa, w jakim jest stanie. D. P. (2) leczyła się w przeszłości z uzależnienia od alkoholu. W końcu związała się z mężczyzną, z którym zamieszkała w O. przy Placu (...), utworzyła nowy zwiazek i ma kolejne dziecko, które urodziła w grudniu 2018 r. D. P. (2) w dniu 06.12.2017 r. zabrała wszystkie swoje rzeczy z mieszkania przy ul. (...), a w wyprowadzce pomagał jej powód, gdyż pozwana była pod wpływem alkoholu. D. P. (2) nie odwiedza lokalu, nie utrzymuje kontaktów z dziećmi i byłym konkubentem, nie wykonuje praw i obowiązków najemcy lokalu.

W związku z takim zachowaniem matki dzieci powód stracił pracę, gdyż musiał zająć się nimi, a w codziennym życiu pomaga mu matka.

Dowód: zeznania powoda k. 78/II-79; zeznania świadka P. M. k. 96/II

Decyzją Prezydenta Miasta O. z dnia 13.08.2018 r. D. P. (2) została wymeldowana z pobytu stałego z lokalu przy ul. (...) w O.. W trakice prowadzonego postępwoania przesłuchano sąsiada byłych konkubentów, który potwierdził, że matka dzieci nie jest widywana. Ustalono zatem, że D. P. (2) opuściła lokal. Sama natomiast pzowana w toku postępwoania o wymeldowanie pozostała bierna.

Dowód: decyzja z dnia 13.08.2018 r. k. 14

Sąd zważył co następuje :

Powództwo zasługuje na uwzględnienie.

Sąd ustalił stan faktyczny na podstawie dowodów zgloszonych przez pwooda: a to dowodów z dokuemntów, których prawdziwości nie kwestionowała zadna ze stron, zeznan swiadka P. M. oraz zeznań powoda. Dowody te dały zbieżny obraz sytuacji, potwierdzajacy twierdzenia pozwu. Dowody pzreciwne nie zostały zgłoszone. Sąd dał dwukrotnie szansę pozwanej na przedstawienie swojego stanowiska, lcez nie przyszła ona do sądu (mimo osobistego odebrania wezwania), nie wyraziła swojego stanowiska ani pisemnie, ani ustnie. Świadek, siostra pozwanej E. U., także wzywana dwukrotnie, również nie stawiła się do sądu.

Stosownie do treści art. 189 k.p.c. powód może żądać ustalenia przez sąd istnienia lub nieistnienia stosunku prawnego lub prawa, gdy ma w tym interes prawny. Przepis ten wskazuje na dwie przesłanki powództwa o ustalenie: interes prawny powoda w ustaleniu oraz ustalenie powinno dotyczyć stosunku prawnego lub prawa, a nie okoliczności faktycznej.

Interes prawny w rozumieniu cytowanego przepisu występuje wówczas, gdy istnieje niepewność stanu prawnego lub prawa. Niepewność ta powinna być jednak obiektywna, czyli zachodzić według rozumnej oceny sytuacji, a nie tylko subiektywna, tj. według odczucia powoda. Interes prawny w rozumieniu art. 189 k.p.c. występuje tylko wówczas, gdy zachodzi potrzeba jego ochrony prawnej (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 21. lutego 1997 r.; II CKU 7/97). Przez „interes prawny” w znaczeniu art. 189 k.p.c. rozumieć należy istniejącą potrzebę uzyskania korzyści w sferze sytuacji prawnej (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 15 kwietnia 1999 r.; I ACa 1046/98).

W świetle zgromadzonego w toku postępowania materiału dowodowego sąd doszedł do przekonania, iż powód miał interes prawny w ustaleniu nieistnienia stosunku prawnego najmu spornego lokalu mieszkalnego pomiędzy pozwanymi D. P. (2) a Gminą O.. Mając zaś na uwadze, iż konkubinat stron rozpadł się, a D. P. (2) mieszka z inym mężczyną w nowym miejscu i stworzyła z nim rodzinę, w zwiazku z czym w spornym lokalu faktycznie nie zamieszkuje, uznać należało, iż po stronie powoda zachodziła obiektywna niepewność stanu prawnego spornego lokalu, przejawiająca się w wątpliwości istnienia stosunku prawnego najmu lokalu pomiędzy pozwanymi.

Odnosząc się do żądania pozwu wskazać, należy, iż umowa najmu dochodzi do skutku w wyniku oświadczeń woli. Do przesłanek jej zawarcia nie należy wydanie rzeczy najemcy, nie ma więc charakteru czynności prawnej realnej. Jest umową konsensualną, która nakłada na wynajmującego obowiązek oddania najemcy rzeczy do używania i wydanie rzeczy następuje w wykonaniu zaciągniętego zobowiązania. Tym samym stwierdzić należy, iż stosunek najmu lokalu mieszkalnego położonego w O. przy ul. (...) nawiązany został w trakcie trwania konkubinatu D. M. i D. P. (1), bowiem w dniu w dniu 18.03.2015 r. powód i pozwana złożyli zgodne oświadczenia podpisując umowę.

Zgodnie zaś z treścią przepisu art. 77 § 2 k.c. jeżeli umowa została zawarta w formie pisemnej, jej rozwiązanie za zgodą obu stron, jak również odstąpienie od niej albo jej wypowiedzenie powinno być stwierdzone pismem (ad probationem). Zdaniem sądu, w niniejszej sprawie umowa najmu łącząca pozwanych D. P. (2) i Gminę O. została rozwiązana per facta concludentia. Definitywne opuszczenie lokalu przez pozwaną, zabranie z lokalu wszystkich swoich rzeczy, przeniesienie na nowe miejsce i założenie nowej rodziny, ktorą przypieczętowały urodziny wspólnego dziecka, należy rozumieć jako jej rezygnację z dalszego trwania stosunku najmu. Taki stan rzeczy uzasadniał w ocenie sądu uwzględnienie powództwa.

W ocenie sądu zaprezentowane przez powoda dowody dały wystarczający przekaz świadczący o tym, że pozwana D. P. (2) nie tylko nie mieszka w lokalu przy ul. (...) w O., ale równiez nie ma w nim swoich rzeczy, opuściła rodzinę, przeniosła się na nowe miejsce, gdzie odbiera korespondecnję, nie wywiązuje się z obowiazków najemcy lokalu, co swiadczy o tym, że nie chce kontynuować swojego poprzedniego życia. Wie, że toczyła się wobec niej sprawa najpierw o wymeldowanie, a nastepnie toczy się niniejsza sprawa o ustalenie nieisnienia stosunku najmu, zapoznała się z treścia pozwu, w którym żądanie zostało jasno sformulowane, lecz mimo wszystko nie przedstawiła własnego stanowiska w sprawie. Dlatego w stosunku do niej zostały wypełnione pzresłanki z art. 339 kpc i sąd wydał wyrok zaoczny.

W tym stanie rzeczy orzeczono jak w pkt. 1 sentencji wyroku.

Jako podstawę orzeczenia o kosztach przyjęto art. 98 k.p.c. (pkt. 2 sentencji wyroku) w zw. z art. 113 ust. 1 ustawy o kosztach sądowych w sparwach cywilnych. Brak podstaw by koszty te zasądzać solidarnie od pzowanych, gdyż brak do tego podstawy prawnej.

Majac powyzsze na uwadze, orzeczono jak w sentencji wyroku.